Η δεύτερη μήνυση

Η μήνυση
Οι μαρτυρίες
Οι απολογίες
Το βούλευμα του πρωτοδικείου
Το βούλευμα του εφετείου
Η απορριπτική διάταξη του πρωτοδικείου
Η απορριπτική διάταξη του εφετείου

Αυτή τη φορά ο δικηγόρος [ΓΔΒ] καλεί ως μάρτυρες τους δύο δικηγόρους φίλους του (που δεν έχουν γνώση των γεγονότων και γνωμοδοτούν νομικά για την αθωότητά του) και τα 3 μέλη του εποπτικού συμβουλίου. Όμως τώρα είναι πιά γνωστές οι ραδιουργίες του και η ταυτόχρονη εκπροσώπηση του πάσχοντα [ΕΤ] και του "συνδικαιούχου" [ΣΜ]. Έτσι, μόνο ένα από τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου [ΜΛ] καταθέτει, και η κατάθεση αυτή είναι εναντίον του! Καταθέτει σαφώς οτι "...υπήρξε επί πολλά χρόνια δικηγόρος του αδελφού μου [ΕΤ] και είναι και δικηγόρος της δεύτερης μηνυομένης [ΣΜ]", επιβεβαιώνοντας την πράξη της απιστίας δικηγόρου.

Κατά σύμπτωση(;) εισαγγελέας για να εξετάσει την υπόθεση ορίζεται το ίδιο πρόσωπο με την πρώτη μήνυση. Τώρα όμως, η εισαγγελέας Μάρθα Αρχοντίδου "ξεχνάει" να ασχοληθεί με την απιστία του δικηγόρου και εξετάζει μόνο την περίπτωση της συκοφαντικής δυσφήμισης, για την οποία ισχυρίζεται οτι την έκανε από "δικαιολογημένο ενδιαφέρον" για την "δικαστική προστασία" του πάσχοντα [ΕΤ]. Εμφανίζεται δηλαδή η κ. Μ. Αρχοντίδου (η μόνη που μέχρι στιγμής φαινόταν να είναι τίμια, από όσους εξέτασαν την υπόθεση) να πιστεύει αυτή τη φορά οτι "δικαστική προστασία" κάποιου ανθρώπου που δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του δεν είναι να τον αναλάβουν τα παιδιά και τα αδέλφια του, αλλά ο δικηγόρος του! Και οτι το ενδιαφέρον του δικηγόρου ήταν ο "πελάτης" του, που δεν έκανε καν τον κόπο να τον "υπερασπιστεί" (όπως χαρακτηρίζει την παράνομη και ανήθικη παρέμβασή του η διεφθαρμένη ελληνική "δικαιοσύνη") στην εκδίκαση της έφεσης! ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΠΙΕΣΕΙΣ Ή ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΣΚΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ Μ. ΑΡΧΟΝΤΙΔΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ; Η πρόταση του εισαγγελέα εφετών Ιωάννη Σακελλάκου είναι και πάλι απορριπτική (μην ξεχνάμε οτι οι δικηγόροι είναι περισσότερο ίσοι από τους υπόλοιπους για την ελληνική "δικαιοσύνη"), χωρίς αιτιολόγηση και πάλι. Το δικαστικό συμβούλιο αποτελούμενο από τους δικαστές Ευφροσύνη Καλογεράτου, Μαρία Σιμιτσή-Βετούλα και Αριστείδη Βαγγελάτο επαναλαμβάνει απλώς τις απόψεις της εισαγγελέως. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΣΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ "ΣΥΝΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥ", ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ.

Στο εφετείο οι εισαγγελείς Εμμανουήλ Ρασιδάκης (που συνέταξε την πρόταση) και Γεώργιος Μπόμπολης (που την παρουσίασε) συνεχίζοντας την κακόγουστη φάρσα της με δόσεις αθώωσης του δικηγόρου, δεν εξετάζουν την κατηγορία της απιστίας, ώστε να μπορούν να τον απαλλάξουν ευκολότερα από την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμισης, για την οποία αναγνωρίζουν στο δικηγόρο "δικαιολογημένο ενδιαφέρον"!. Υποτίθεται οτι δεν μπορούν να καταλάβουν οι παραπάνω εισαγγελείς, όπως και οι προηγούμενοι, οτι, είτε ο πάσχων [ΕΤ] (όπως ισχυρίζονται οι συγγενείς του, οι μάρτυρες, οι ιατρικές γνωματεύσεις και οι δικαστικές αποφάσεις που τον έθεσαν σε δικαστική συμπαράσταση) δεν είχε την πνευματική διαύγεια στις 23-3-2000 (ημέρα που σύμφωνα με το δικηγόρο έλαβε την εντολή από τον "πελάτη" του να τον εκπροσωπήσει στο εφετείο) να ορίσει (και να ελέγξει, να καθοδηγήσει, να πληρώσει άρα και να εκπροσωπηθεί από) δικηγόρο (οπότε ο δικηγόρος δεν είχε πληρεξουσιότητα, και όσα συκοφαντικά αναφέρει τα λέει από μόνος του και όχι για λογαριασμό του "πελάτη" του), είτε είχε πνευματική διαύγεια όταν δήλωνε την ίδια εκείνη ημέρα ότι οι σχέσεις του με τον υιό του και δικαστικό συμπαραστάτη του είναι καλές (οπότε ο δικηγόρος δεν εξέφραζε τον "πελάτη" του όταν τον εμφάνιζε να είναι αντίθετος με τις ενέργειες του τελευταίου, και έχει υποπέσει στο αδίκημα της απιστίας δικηγόρου). Και στις δύο περιπτώσεις θα έπρεπε να παραπεμφθεί. ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΕΙ; Το δικαστικό συμβούλιο αποτελούμενο από τους Δημήτριο Λοβέρδο, Γεώργιο Πετράκη και Μαρία Βασιλάκη για μιά ακόμα φορά εμφανίζεται στο ρόλο της τυπικής και άκριτης επικύρωσης των τερατολογιών των εισαγγελέων.

Η δικογραφία επιστρέφει ξανά στο πρωτοδικείο για να εξεταστεί η κατηγορία της απιστίας δικηγόρου. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο εισαγγελέας Χρ. Κουμπής. Για να γλιτώσει το διαπλεκόμενο δικηγόρο, ο εισαγγελέας αυτός δεν κάνει καν τον κόπο να περάσει την υπόθεση από δικαστικό συμβούλιο και την "κρίνει" "προφανώς αβάσιμη". Στην 8σέλιδη απορριπτική διάταξη δεν ασχολείται με την απιστία (για την οποία υποτίθεται οτι του ζητήθηκε να αποφανθεί) αλλά με την ύπαρξη πληρεξουσιότητας επαναλαμβάνοντας τους παραλογισμούς των προηγούμενων συναδέλφων του. Για να μην μπορέσει μάλιστα ο μηνυτής να ασκήσει εμπρόθεσμα προσφυγή στο εφετείο, φρόντισαν να μην του κοινοποιηθεί η απόφαση στο σπίτι του, αλλά να θεωρηθεί ως αγνώστου διαμονής!

Βέβαια κάποιος, που θα άρχιζε από το σημείο αυτό την ανάγνωση της υπόθεσης, θα περίμενε οτι η εισαγγελέας εφετών Αργυρώ Χουδετσανάκη, που εξέτασε την προσφυγή στο εφετείο, εκπληρώνοντας το στοιχειώδες καθήκον της ως εισαγγελέας, που έχει τοποθετηθεί από την κοινωνία σ' αυτή τη θέση για να ερευνά κάθε πράξη για την οποία υπάρχουν υπόνοιες οτι είναι παράνομη, θα αναζητούσε τουλάχιστον τους λόγους για το ύποπτο γεγονός που της καταγγέλθηκε, οτι ένας άνθρωπος που είναι γνωστής διαμονής και του είχαν μέχρι τότε επιδοθεί κανονικά όλα τα υπόλοιπα δικόγραφα της υπόθεσης, ανακηρύχθηκε ξαφνικά αγνώστου διαμονής. Αντίθετα όμως, του κοινοποιεί (κανονικά στην κατοικία του αυτή τη φορά!), χωρίς το παραμικρό ίχνος ντροπής και συναίσθησης του σάπιου, άδικου και διεφθαρμένου μηχανισμού που στελεχώνει, ένα έγγραφο με το οποίο μας πληροφορεί με αυτοκρατορικό ύφος Μαρίας Αντουανέτας προς τα υποκείμενα της εξουσίας της, οτι "δεν αποτελεί ανωτέρα βία ή ανυπέρβλητο κώλυμα το γεγονός ότι ο προσφεύγων κλητεύτηκε ως αγνώστου διαμονής, ενώ ενδέχεται [!] να είναι γνωστής διαμονής και δια τούτο δεν έλαβε γνώση της επιδοθείσας σ' αυτόν ως άνω διάταξης".

Συνέχεια...